कुछ बना-बिगड़ा ...

हमेशा कि तरह, आज भी समंदर किनारे बैठा था वो । याद कर रहा था किसी को, जो उसे भुलाकर कहीं दूर चली गई थी । रेत में यूं मायूस बैठे बैठे उसे याद आया एक अजी़ज़ दोस्त ने सुनाया हुआ एक शेर -

"समंदर किनारे बैठ यूंही रेत में फेर रहा था उंगलियां,
गौर से देखा तो तेरी तस्वीर उभर आयी थी .. "

आह!
उस दिल से निकली आह का कुछ ये बन गया:

हाय! खू-ए-दिल मेरा प्यार बन गया
हाय! खून-ए-दिल खू-ए-यार बन गया

जब खो गया सपना, अश्कबार बन गया
उस ग़म में ये जहां एक मझार बन गया

हाल-ए-दिल छुपाया तो हम 'बदमाश' हो गये,
जो किया इजहार तो मैं गुनहगार बन गया

वो दिन था कि चली थी नसीम चमन में,
एक ये दिन है कि नफस तूफान बन गया

-- मंदार.

[खू = आदत; अश्कबार = अश्क बहानेवाला;
मझार = कब्र; नसीम = सुहानी हवा; नफस = सांस]

माझ्यातल्या तुला ..

ते चाफ्याचं फूल.
तुझी नाजुकशी वेणी.
त्या माळरानावरचा पावा.
तो दूर डोंगरातला झरा.
थांबलेला चातक पक्षी.
मग वळवाचा पाऊस.
तोच मातीचा वास.
ती उबदार शेकोटी.
तुझ्या ओढणीवरची नक्षी.
त्या आभाळाची निळाई.
तीच टेकडीमागची आमराई.
तुझा गोंडस चेहरा.
तेच निरागस हसू.
उधाणलेला समुद्र.
हलकं हलकं मन.
तू दिलेलं मोरपीस.

काय आठवू, काय नको .. ?

मुकं मन, रितं मन.
भरलं मन, रडलं मन.
राहिलो मी, गेलीस तू.
तुझा मी, तुझीच तू.

देशील ते क्षण, जे मला कधी मिळालेच नाहीत .. ?
नाहीतर, फक्त एवढं कर - मला पुन्हा तुझ्या प्रेमात पडू दे.

मला .. पुन्हा एकदा प्रेमात पडायचंय !
तुझ्याच .. पुन्हा एकदा प्रेमात पडायचंय !

तोच जोश, तेच वेड, तोच एक थरार,
पुन्हा एक वादळ मला माझ्यात उठवायचंय !

तीच पहिली नजरानजर, तोच पहिला स्पर्श,
निसटलेल्या क्षणांना पुन्हा भरभरून जगायचंय !

काळोखात रातराणी, आलीस माझ्या स्वप्नात,
तेच स्वप्न पुन्हा एकदा जागेपणी पाहायचंय !

पाडलेले शेर :P

हम वो भंवरे नही जो चखने मय निकले,
उन आंखों से पीते हैं जिन आंखों पे दम निकले

कभी तो नजर को फेर हमें देख ले जालिम,
कभी तो उन आंखों से नोश-ए-रहम निकले

हंसता है ये जमाना हमारी इस वहशत पे,
बेपर्वाह हैं हम जो वो ऐसे बे-शरम निकले