कवडसे

​​​स्तब्ध आकाशी उषेने

मुक्त यावे

पाखरांनी

​पानजाळीतून गावे  

​सागराने श्रावणाचा 

मेघ व्हावे

अंतरीचे 

चिंब ओले दान द्यावे

पावसाने काळजाशी 

ऊन घ्यावे 

या नभाला

सप्तरंगी स्वप्न द्यावे

​या​ नभाने चांदण्यांची

शाल ल्यावी​

​मोजताना​

या​ भुईला नीज यावी​

- मंदार.

भंगार..!

​​​अरे

 भंगार भंगार, नवे 

मिळे जुन्यावर

आधी

 तराजू लटके, चार

 

दमड्या 

हातावर 

अरे भंगार भंगार, वाया कधी म्हणू नये

मारकुट्या

 नव-याला, ’राया’ कधी म्हणू नये

​अरे भंगार भंगार, 

मोह-

माया म्हणू नये

मावळतीच्या देण्याला, ​​कधी ​

’

द

या

’

​ म्हणू नये 

​अरे भंगार भंगार, उरलं-सुरलं

 मायाजाल

मन​ भरलं भोगून, पाणी सोडावं खुशाल​

​अरे भंगार भंगार, होई​ मोहाचा निरास​

देणा-याच्या​ हातांनाही, ​येई फुलांचा सुवास

- मंदार