तू चानी..

तुझ्या 'रोबी'ची कोथा वाचून दाखवत होतीस मला तेव्हा. टिपूर चांदणं पडलेल्या त्या तळ्याशेजारच्या माळरानावार आपण दोघंच. आत खोपटात न जाता काळसर निळ्या नभाचं छप्पर करून पहुडलेले. उन्हाळ्यात उकडतं म्हणून घराबाहेर खाट टाकून झोपायचो तसेच.
ती धुवट खसखशीत चादर अजून लागतेय मांडीला. काळेकुरळे केस सावरून आलेली तू, आणि तुझ्या हातांना येणारा तो मंद सुवास. उगाच वाटतं की तू हात धुतलेल्या पाण्यालाही मोग-याचा गंध येत असणार.
गोष्ट चालूच. हळुवार पानं उलटणा-या तुझ्या लांबसडक बोटांकडे पाहात बसलेला मी. "दोन माणसांमधलं आकाशाएवढं अंतर" - तुझ्या आवाजात ऐकताना कसे आरपार जातात शब्द!
कसा विसरेन?


त्या डोंगरउतारावरून जाताना पार दमून गेलेली तू. कुठे कुठे झाडझाडो-याची सावली शोधणारी. उन्हाला डोक्यावर काही धर म्हणलं तर मात्र ऐकायची नाहीस.
मग त्या मोठ्याश्या खडकापाशी आपण दोघं. माझा हात पक्का धरून खाली उतरू बघत होतीस. मजबूत पकड जमली होती अगदी. पण तुझा पाय कुठे पुरत होता खालपर्यंत?
"सोडू नको रे माझा हात" - तुझा जणू विनवणीचा सूर. आणि माझं आश्वासन. पण तुझी उडी मारायची वेळ झाली, आणि सोडायला सांगितलास हात. त्या गडबडीत तुला खरचटायचं ते खरचटलंच. पण तुझी शप्पथ गं, मी मुद्दाम नव्हतं केलं ते. उलट तू 'सोड' म्हणल्यावरही क्षणभर जास्तच धरलं होतं तुला.
.. बरंय, फक्त हातच खरचटला.
कधीच नाही विसरणार ते.



कड्यावरून असं इतकं ओठंगून खाली पाहायचं नाही - कितीदा सांगितलंय? तू तशी वाकायचीस तेव्हा माझ्या कपाळावर आठ्या. दोनदा तर दंडाला धरून तुला खाली बसवलं मी.
आणि मी नको तिथे चढून माकडमजा करायचो तेव्हाची तुझी चिडचीड. कड्यावरच्या झाडावर चढलंच पाहिजे का - असं विचारणं. तुझ्या डोळ्यातली ती उबदार काळजी बघण्यासाठी अशी छप्पन झाडं चढेन मी.
कसं म्हणतेस विसरून जाईन?



एकामागून एक येऊन कोसळणारी, अर्धवट कळणारी तुझी वाक्यं डोळे मोठे करून ऐकत बसलेला मी. एकसंध असं तुला कदाचित बोलता येत नसावं.
पण तुझ्या वृत्तीला शोभतं ते. आपल्या येण्याची दहा प्रकारे चाहूल देऊन मग एखाद्या राजासारखा नभोमंडपी प्रवेशणारा गगनराज नाहीसच तू. तू तर रात्रीच्या अखंड काळ्या आकाशात क्षणात चमकून जाऊन डोळे दिपवणारी शलाका. मला काही समजायच्या आधीच नभापार निघून गेलेली. ज्याला दिसेल, त्यालाच तुझ्या अस्तित्वाची जाणीव होणार. ज्यांनी पाहिलीच नाही, त्यांना कळावीस कशी?
आणि मग वेडे, मला पामराला विचारत होतीस काय वाटतंय म्हणून!



मला काय वाटतंय, ते तुला निरोपाची गळामिठी घालताना माझ्या डोळ्यात दिसलं ना तुला?

- मंदार.