Friday, January 09, 2009

काश ..

काश तुमने किसी ख़त का जवाब ही ना दिया होता
दिल को मेरे एक झूठा हौसला ना दिया होता

दे ही देते इक सज़ा उस जुर्रत-ए-दीदार की
काश नजरों से हमारी कुछ समझ ना लिया होता

मार देते ठोकरें ही, की कदमबोसी जो हमने
भूलकर भी जुर्म ऐसा फ़िर कभी ना किया होता

पी के ग़र ज़िंदा रहे होंगी ही कु़छ ग़ुस्ताख़ियां
काश उस क़ातिल नज़र का जाम ही ना पिया होता

बिन हौसले के मर तो जाते ग़म में तेरे ए सनम
ऐसी उम्मीद-ए-वफ़ा में फ़िज़ूल ही ना जिया होता


- मंदार.

5 comments:

Flag the fawn said...

मित्रा, ठीक आहेस ना ? :-)

Unknown said...

सुरेख! अनेक शब्द अडले, ते शोधून अर्थ लावण्यात एक दिवस गेला. पण आता पूर्ण समाधान झाला!

prasad bokil said...

जमलीय. अगदी मनाच्या आतून आल्यासारखी वाटली.
उर्दू शिकतो आहेस की काय? इतके अवघड शब्द कोठून आणलेस?

Mandar Gadre said...

@ पुष्यमित्र:
अरे हो, मी एकदम टकाटक अाहे.
"ही फक्त एक गजल असून, तिला व्यक्तिगत संदर्भ लावू नये." :D

धन्यवाद, मकरंद आणि प्रसाद!

@ प्रसाद: हो, वाचून वाचून शिकतोय थोडं. काही शब्दांची सवय झालीये आता. अशार, गजल, नज्म - मिळेल तसं आणि जमेल तसं वाचतो.

Unknown said...

shabda avghad vagaire kahihi nahiyet. in fact the beauty of this lies in the simplicity with which it approaches one's heart. EK number jamlay. besht!