ते चाफ्याचं फूल.
तुझी नाजुकशी वेणी.
त्या माळरानावरचा पावा.
तो दूर डोंगरातला झरा.
थांबलेला चातक पक्षी.
मग वळवाचा पाऊस.
तोच मातीचा वास.
ती उबदार शेकोटी.
तुझ्या ओढणीवरची नक्षी.
त्या आभाळाची निळाई.
तीच टेकडीमागची आमराई.
तुझा गोंडस चेहरा.
तेच निरागस हसू.
उधाणलेला समुद्र.
हलकं हलकं मन.
तू दिलेलं मोरपीस.
काय आठवू, काय नको .. ?
मुकं मन, रितं मन.
भरलं मन, रडलं मन.
राहिलो मी, गेलीस तू.
तुझा मी, तुझीच तू.
देशील ते क्षण, जे मला कधी मिळालेच नाहीत .. ?
नाहीतर, फक्त एवढं कर - मला पुन्हा तुझ्या प्रेमात पडू दे.
मला .. पुन्हा एकदा प्रेमात पडायचंय !
तुझ्याच .. पुन्हा एकदा प्रेमात पडायचंय !
तोच जोश, तेच वेड, तोच एक थरार,
पुन्हा एक वादळ मला माझ्यात उठवायचंय !
तीच पहिली नजरानजर, तोच पहिला स्पर्श,
निसटलेल्या क्षणांना पुन्हा भरभरून जगायचंय !
काळोखात रातराणी, आलीस माझ्या स्वप्नात,
तेच स्वप्न पुन्हा एकदा जागेपणी पाहायचंय !
Sunday, November 26, 2006
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
8 comments:
Hi Mandar, kavitaa aavaDali, mast aahe.
arree... aavrrraaaa ....
utkrushta kavita...
excellent ahe!!! feel ahe ek kavitet.. ani mala style awadaleee.... 1st part and second part... like two distinct parts of the poem... excellent
uchcha!!
hmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm...
:))
asmi
buaaaaaarrrrrr!
changlay, changlay ;)..
hehe, jokes apart.. 'sahi' ahe ekdam!
madhura
kavita sundar aahech, titkich niragasahi aahe.
shevtachya don oLi vishesh bhavlya...
feel ala
ajun kay bolu?
mala kavitetla vyakaraN ajun kaLat nahi
Pan bhaav - to pochla !!!
Post a Comment