Friday, May 01, 2009

निरपेक्ष

माझ्याशी नाम्याचा विठू बोलणार नाही
पण तरी आळवणी मी सोडणार नाही

सोबतीला कुणीसुद्धा जरी असणार नाही
वाट एकटा चालेन वसा टाकणार नाही

बरसेल खडकांच्या पालथ्याच घड्यावर
पण आकाशीची गंगा कधी सुकणार नाही

ढळेल ना रतीभर जरी धरती लाटांनी
प्रेमभरती सागरी कधी आटणार नाही

आलं एखादंही नाही जरी आज गि-हाईक
मी पडेतो काळोख दारं मिटणार नाही

रणरणत्या उन्हात कोणी बघाया जाईना
माळरानीचा पळस हिरमुसणार नाही

ना येवो पडसाद कड्याकपारींमधून
साद घालणं तरीही माझं थांबणार नाही


- मंदार.

8 comments:

brownianmotion said...

I think I can understand this spirit to some extend. Attaar says that a mind with this spirit can send thousand Worlds to ashes till it reaches the longed for Goal..

Gayatri said...

khoop chhan kavita :-)

Unknown said...

are sahi ahe, ek number..

said...

kalpana ani vistar khupach chhaan

Unknown said...

I am probably out of praise-words to write for you.

so for now let us say this - you keep writing and I keep reading.

Saee said...

Hey!
Khup sundar ahe kavita. :)
Keep writing!

Mandar Gadre said...

Thanks, all! :)

Prajakta said...

Khoop chhaan zali ahe kavita!