निमित्त

शुक्राला लाजून
पश्चिमा आरक्त
केवळ निमित्त
संध्याकाळ..


मंदार.

चौकटभरती

आमचा एक दोस्त अधूनमधून छोट्या-छोट्या मुक्त-कविता पाठवतो.. थोडेसेच रंग भरून एखाद्या चित्राचा कागद पाठवावा, तश्या.
त्याच्यासाठी -


चार-सहा ओळींची कविता
अर्थ तिचा मी लावुन पाही
गूढ काहिसे अस्फुट सांगे
कठोर थोडे हळवे काही

जणु शेताची कोरी पाटी
काळ्या नवथर नांगरलेल्या
एखाद्या चित्राची चौकट
अर्ध्यामुर्ध्या रंगवलेल्या

घुम्या रिकाम्या खोल्याखिडक्या
जणू कुणाची वाट पाहती
समईसाठी शांत थांबल्या
तेल लेउनी त्या फुलवाती

राहुन गेला चिक्कणगोळा
कुंभाराच्या चाकावरचा
अर्धाअधुरा गोंदणनमुना
कुण्या गोरट्या देहावरचा

फत्तर पाहुन ओबडधोबड
मज लेण्यांचा छंद जडे
अपुरे अनगड हाती येता
पूर्णत्वाचा फंद चढे


- मंदार.

रंगवेड्या

अंग तापलं तापलं गोरं उन्हात रापलं
राधे तरी का होईना रूप श्यामल आपलं..?

दूधरंगी उत्तरीय, गळा शुभ्र मोतीमाळा
अश्या साजावीण दिसे हरी तेजाळ सावळा

पहाटेचा नंदलाल खेळे नभाशी गुलाल
रक्तवर्णाहून त्याच्या फिके लाजरे हे गाल

सांजसूर्याचा सोनेरी श्याम आवळाजावळा
अंगी आपल्या दागिने फुका सोनियाच्या झळा

राधे आपल्या मनात बहुरूपी तो नांदतो
जसा सप्तरंगी सेतू सार्‍या थेंबांत राहतो

- मंदार.

(सप्टेंबर २००९)