Wednesday, September 02, 2009

रंगवेड्या

अंग तापलं तापलं गोरं उन्हात रापलं
राधे तरी का होईना रूप श्यामल आपलं..?

दूधरंगी उत्तरीय, गळा शुभ्र मोतीमाळा
अश्या साजावीण दिसे हरी तेजाळ सावळा

पहाटेचा नंदलाल खेळे नभाशी गुलाल
रक्तवर्णाहून त्याच्या फिके लाजरे हे गाल

सांजसूर्याचा सोनेरी श्याम आवळाजावळा
अंगी आपल्या दागिने फुका सोनियाच्या झळा

राधे आपल्या मनात बहुरूपी तो नांदतो
जसा सप्तरंगी सेतू एका थेंबात राहतो

- मंदार.

4 comments:

Unknown said...

chhan ahe kavita :-)

-Gayatri

Bipin said...

class..

प्रशांत said...

सुरेख.

Saee said...

This poem is like someone has put Na.Dho.Mahanor's soul in Suresh Bhat's body. :)
Khup chan.
Cheers
Saee