अंग तापलं तापलं गोरं उन्हात रापलं
राधे तरी का होईना रूप श्यामल आपलं..?
दूधरंगी उत्तरीय, गळा शुभ्र मोतीमाळा
अश्या साजावीण दिसे हरी तेजाळ सावळा
पहाटेचा नंदलाल खेळे नभाशी गुलाल
रक्तवर्णाहून त्याच्या फिके लाजरे हे गाल
सांजसूर्याचा सोनेरी श्याम आवळाजावळा
अंगी आपल्या दागिने फुका सोनियाच्या झळा
राधे आपल्या मनात बहुरूपी तो नांदतो
जसा सप्तरंगी सेतू एका थेंबात राहतो
- मंदार.
Wednesday, September 02, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
chhan ahe kavita :-)
-Gayatri
class..
सुरेख.
This poem is like someone has put Na.Dho.Mahanor's soul in Suresh Bhat's body. :)
Khup chan.
Cheers
Saee
Post a Comment